What is school for? பள்ளி என்பது எதற்காக?

பள்ளி என்பது எதற்காக என்ற கேள்வி சில பல ஆண்டுகளாக எனக்கு புரியாத புதிராக இருந்து வந்தது. அதற்கு விளக்கம் அளித்த திலக் நாராயணன் அவ்ர்களுக்கு நன்றி.


- தங்கராசு இராமசாமி


இதோ :


Seems like a simple question, but given how much time and money we spend on it, it has a wide range of answers, many unexplored, some contradictory. I have a few thoughts about education, how we use it to market ourselves and compete, and I realized that without a common place to start, it's hard to figure out what to do. 

So, a starter list. The purpose of school is to: 


1. Become an informed citizen
2. Be able to read for pleasure
3. Be trained in the rudimentary skills necessary for employment
4. Do well on standardized tests
5. Homogenize society, at least a bit
6. Pasteurize out the dangerous ideas
7. Give kids something to do while parents work
8. Teach future citizens how to conform
9. Teach future consumers how to desire
10. Build a social fabric
11. Create leaders who help us compete on a world stage
12. Generate future scientists who will advance medicine and technology
13. Learn for the sake of learning
14. Help people become interesting and productive
15. Defang the proletariat
16. Establish a floor below which a typical person is unlikely to fall
17. Find and celebrate prodigies, geniuses and the gifted
18. Make sure kids learn to exercise, eat right and avoid common health problems
19. Teach future citizens to obey authority
20. Teach future employees to do the same
21. Increase appreciation for art and culture
22. Teach creativity and problem solving
23. Minimize public spelling mistakes
24. Increase emotional intelligence
25. Decrease crime by teaching civics and ethics
26. Increase understanding of a life well lived
27. Make sure the sports teams have enough players






Thanks for tilak narayanan. Reference link.

தமிழ் சமஸ்கிருதம் எது சிறந்தது? எது பழமையானது? - Tamil Versus Sanskrit

Sanskrit and Tamil

The six most ancient languages in the world are Sanskrit, Tamil, Hebrew, Arabic, Greek and Latin. All these six are classical languages as well. Of these six classical languages Tamil and Sanskrit are the two classical languages, which flourished in India since very ancient times. I will not give a very long lecture on these two great languages, but rather what I would like to call a bird's eye-view of these two languages, to enable you to have a fleeting glimpse of greatness and glory of these two hoary languages which together constitute the pride of India.

               Sanskrit, the mother of all European languages and of many Indian languages is as old as the hills. The exact antiquity of Sanskrit cannot be established with any degree of certainty. This is because, we have written records only for the past 5000 years. Therefore, history beyond that period is in the realm of fancy and conjecture. The Rig Veda, the oldest among the Vedas is said to be 10,000 years old, if not older. But, there are no written records to prove this fact. But, the fact remains that Sanskrit was the lingua franca of India for thousands of years.

               Sanskrit is the foundation of Hinduism. In fact, it can be said without fear of contradiction that without Sanskrit, there is no Hinduism. The four Vedas and the Upanishads, the Brahma-Sutra written by Veda Vyasa, the two epicts Ramayana and Mahabharata and the Bhagavad-Gitawhich forms part of the Mahabharata are all in Sanskrit. There are numerous devotional works and hyms in Sanskrit.

               Sanskrit literature is one of the richest in the world. The number of standard works in Sanskrit is mind-bogging and runs into several hundreds. In ancient times, some Kings were also erudite scholars. For example, Harshavardhana who ruled a large segment of North India between 606 to 647 AD was an erudite Sanskrit scholar and wrote a number of literary works in Sanskrit like Nagananda, Rathavali and Priyadarsika. Small wonder that since not only scholars, but also some kings contributed to the growth and development of Sanskrit literature, that hoary language has prodigious amount of  literature. Sanskrit grew from strength to strength, so long as India was ruled by Hindu Kings. It reached the pinnacle of its glory during the Golden Age of the Guptas. Indeed, the Golden Age of the Guptas was also the Golden Age of Sanskrit. Kalidasa, the tallest literary figure in Sanskrit and author of plays like Meghaduta, Abhijnana-Sakuntalam,Kumara Sambhava, Raghuvamsa etc. lived during this period. It is not only literature but also all forms of art and science had a luxuriant growth and development during the Gupta rule. Varahamihira, an eminent scientist lived during the Gupta age and wrote brilliant works on various faculties like astronomy, geography and botony. His brilliant works include Brihat Samhita and Loghu jataka. A!ya Bha , the great mathematician, laid the foundation of the number system. Zero was invented by him. He was also a great astronomer who wrote Surya Siddanta, in which he proved that the earth revolved round its axis. Many such examples can be cited to prove that it is not only art and literature, but also science and technology made rapid strides during the Golden Age of Guptas. Decimal system was invented during the Gupta period.

Sanskrit is a veritable storehouse of knowledge and there are

standard text-books in it in all faculties or disciplines including science,

technology, mathematics, astrology, astronomy, botany, medicine etc. So,

it is not as if Sanskrit is literature alone, including devotional literature and

nothing else. It is gratifying that the Government of India is doing its level

best to promote the learning of Sanskrit in India, including spoken

Sanskrit. Dr. Murali Manohar Joshi, Human Resources Development

Minister is trying his level best to restore Sanskrit to its pristine glory. This

is a good augury, because Sanskrit and Indian culture and civilisation have

been indissolubly bound together, right from antiquity. However, this alone is

not enough. The greatness and glory of Sanskrit must spread throughout

the world. This is possible only if all the important works in Sanskrit are

translated into English. Max Mueller translated the Rig Veda and the

principal Upanishad into English. There are several English translations of

the Bhagavad-Gita. What remains to be done is that the works in Sanskrit

which have not been translated into English so far must now be translated.

I shall now give a brief resume of Tamil literature. If there is any Indian language which is equal to Sanskrit it is Tamil only and not any other Indian language for that matter. Sanskrit is a match for Tamil. Conversely, Tamil is a match for Sanskrit in grandeur and greatness.

It is difficult to say how old Tamil is. But, it is the considered opinion of Dr.M.Varadarajan, an outstanding Tamil scholar that it is 25,000 years old. It has a vast repertoire of classical works. The earliest extant classic in Tamil is, of course, Tolkappiam, which is said to be 5000 years old. But, there are references in Tamil literature about works earlier to Tolkappiam, but these have been irretrievably lost to posterity. Generally speaking Silappadigaram, Chintamani, Manimekalai, Valayapathi and Gundalakesi are considered as five great classics in Tamil literature, of which the last two have been lost to posterity. But, the greatest classic in Tamil literature is undoubtedly Kamba Ramayanam, an epic poem of around 12,000 verses, written in grandiose style. The number of literary works in Tamil is legion. And each literary work has a distinctive flavour of its own. For example, Villibharatam, excels in the use of choice diction and resonant rhymes while Kalingathu Bharani glorifies heroism on the battlefield. There are also several devotional works in Tamil like Devaram, Tiruvachagam, Thiruppavai, Tiruvembavai, Nalayirathu Divya Prabandam, Thiru Arutpa and Thiruppugazh, to mention only a few among them. This is because piety has been the hallmark of Tamils since antinquity.

One of the greatest works in Tamil which is of timeless value is, of course, Tirukkural, containing nuggets of wisdom. There are several commentaries on it, but that by Parimalazhagar is regarded as the best by erudite scholars. Modern students of Tamil literature can make profitable use of the rendition of the Tirukkural into simple prose by Dr.M.Varadarajan, a name to conjure with Tamil literature. His work Kallo Kaviyamo is a masterpiece, which has won wide acclaim.

The history of Tamil literature can be divided into two periods namely Tamil literature before the advent of British rule and Tamil literature after the establishment of the British rule in India.

Before the British set foot on our soil, Tamil literature had a stunted and lopsided

growth. There was superabunclant poetry, a small amount of turgid prose and little else.

The renaissance of Tamil language/ literature took place only during the British regime. New forms of writing in Tamil never known before, like skit, modern prose, article, essay, drama, one-act play, short story, novel, satire etc. blossomed only after scholars and writers in Tamil were exposed to English and its literature. Thus, English contributed to the variegated and multifarious growth of Tamil literature in no small measure. Those who inveigh against English and plead for monolinguism i.e.Tamil only must not forget this patent fact.

The twentieth century was a watershed in Tamil literature. There were hundreds of writers in Tamil who tried all forms of writing with success as explained earlier. Tamil periodicals like Ananda Vikatan, Kalki, Kumudam, Amuda Surabi and Kalaimagal gave a big boost to the prolific growth of Tamil literature notably novels, which were serialised and published as short stories and essays.

Tamil prose and poetry also underwent a transformation during the 20th century. The trend-setter in modem Tamil prose was T.V.Kalyanasundara Mudaliar, affectionately known as Thiru-vi-ka, while the trend-setter in modem Tamil poetry was Subramania Bharathi. In short, the largest and varied output in Tamil literature came about only in the twentieth century, the Golden Age of Tamil literature.

The British regime also enabled foreign scholars to learn Tamil language and its literature, owing to which the greatness and glory of Tamil literature spread to many foreign countries. For example, Tirukkural was first translated into English by G.U. Pope. Subsequently, there were other translations of Tirukkural. Now, there is a Penguin edition of Tirukkural about which every Tamil can feel proud. Other foreign scholars who learnt Tamil incude John Caldwell and Joseph Beschi, who changed his name as Veeramamunivar.

Thus you will understand that for the prolific and variegated growth of Tamil literature, a good command of English is absolutely essential. I hope that in the years to come many Tamil students will master English and translate all the important works in Tamil into English so that foreign scholars may know about the immensity of literary output in Tamil. Likewise, foreigners who want to learn Tamil must be provided all facilities in Tamil Nadu. Well, these are the two ways to spread the greatness and glory of Tamil around the world.

Till now, I have given you a resume of Sanskrit and Tamil literature. Now, I will dwell on the growth of both Tamil and Sanskrit literature in Tamil Nadu since ancient times.

The ancient Tamils regarded both Tamil and Sanskrit as their two eyes, as some Tamil scholars have stressed time and again. They learnt both these languages with equal fervour.

There is no poet without a patron. Therefore, if both Tamil and Sanskrit flourished simultaneously in Tamil Nadu from ancient times, it was only because Tamil Kings patronised both Tamil and Sanskrit without any discrimination. Kanchi was a great seat of learning Sanskrit in ancient times.

Many Tamil scholars were equally proficient in Sanskrit too in ancient times like Agathiyar, Tolkappiar and others. It is debatable whether Kambar would have written his magnum opus Kamba Ramayanarn with such unrivalled excellence, but for his commendable proficiency in Sanskrit. Some poets, as for example, Villiputhurar and Arunagirinathar blended both these languages in their poems judiciously. In fact, there was a time, not long ago, when only those who were proficient in both languages were regbrded as scholars by the academicians. That was about 150 years ago.

But, four outstanding Tamil scholars namely Subramania Bharati and his friends and disciples Bharatidasan, Swami Vedachalarn who changed his name into pure Tamil as Maraimalai Adigal and V.K.Suryanarayana Sastriar who changed his name into pure Tamil as Paridimaal Kalaignar fomented Tamil frenzy among the people of Tamil Nadu, through their speeches or writings or both. Some Tamil scholars like Navalar Somasundara Bharathiyar denigrated Sanskrit. As if this was not enough, there were some politicians who launched in season and out of season vitriolic tirades against Sanskrit and branded it as an alien language. Hence Sanskrit began to languish in Tamil Nadu since the dawn of the twentieth century after flourishing continuously for thousands of years in Tamil Nadu.

               There are many Western scholars who learn Sanskrit even today and realise much to their pleasant surprise that it is a veritable treasure trove.

               There are many Muslims who learn Sanskrit in India and abroad even today. Recently, a Muslim scholar had translated the Bhagavad-Gita into Urdu from Sanskrit. Mr.M.M.Ismail, former Chief Justice of Madras High Court, who is propagating the greatness and glory of Kamba Ramayanam is well up in Sanskrit and speaks fluently in that language.

               When western scholars who are Chrisitans and Muslims in India and abroad learn Sanskrit, there is no reason why Tamils should not emulate the shining example of their forbears and start learning Sanskrit right from now onwards. I hope you will ponder over this issue in all earnestness.

               I have hitherto made a comparative analysis of Sanskrit and Tamil literature and explained with facts and figures as to how both Tamil and Sanskrit flourished in Tamil Nadu simultaneously since ancient times.

               R.P.Sethu Pillai, a distinguished Tamil savant has said in one of his essays in Tamil that both Sanskrit and Tamil had a luxuriant growth by God's grace. It is hoped that both these ancient and classical languages will be learnt with avidity not by the people in India, but also by scholars in all countries around the world, so that India's priceless and peerless heritage may be known the world over, as a result of which India's prestige will soar throughout the globe.

***

Note: This article is recorded from Aurovillelanguage lab for future reference. Thanks for the AuroVilleLanguageLab.

தலைவா... இது தகுமா? - ரஜினி ரசிகர்கள் - எந்திரன் புறக்கணிப்பு

அன்புத் தலைவனுக்கு, அன்பான வணக்கம்!

உங்களிடம் நேரில்தான் பேசவே முடியாதே... சில விஷயங்களை மனசைவிட்டு தங்களின் காலடியில் இறக்கிவைக்கவே இந்தக் கடிதம்! தமிழகத்தில் நிறைய அரசியல்வாதிகள் தலைவராக தங்களை முன்னிலைப்படுத்திக் கொண்டாலும், எல்லோரையும் யாரும் இப்படி அன்பொழுக அழைப்பது இல்லை. எந்தக் கட்சியையும் தொடங்காதபோதே, 'தலைவா' என்று உயிர் உருக உங்களை அழைத்த லட்சக்கணக்கான ரசிகர்களில் ஒரு துளி நான்.

நீங்கள் சந்தோஷமாக இருக்கிறீர்களா தலைவரே? நாங்கள் சந்தோஷமாக இல்லை! 'போக்குவரத்து நெரிசல், கூட்டம் அதிகம் இருக்கும் என்பதால் மகள் திருமணத்துக்கு வரவேண்டாம்' என்று நீங்கள் சொல்லிவிட்டீர்கள். இதே அறிக்கையை உங்கள் படம் ரிலீஸ் ஆகும்போது விடுவீர்களா? அப்போதும் தியேட்டரைச் சுற்றிலும் கூட்டம், போக்குவரத்து நெரிசல், பிதுங்கும் ஜனத்திரள் எல்லாமே இருக்குமே!

இந்த நேரத்தில், மூத்த மகள் மணவிழா சென்னை பட்டினப்பாக்கம் மேயர் ராமநாதன் ஹாலில் நடந்ததும் ஞாபகம் வருகிறது. கோட்டு சூட்டு போட்டவர்களையும், கார்களில் வந்தவர்களையும் சிவப்பு கம்பளம் விரித்து வரவேற்றீர்கள். ஆனால், நாங்களோ மண்டப வாசலிலேயே சத்யநாராயணா மூலம் கெடுபிடியாக வெளியே தள்ளப்பட்டோம். வெள்ளித் திரையில் உங்களுக்கு கற்பூர

ஆரத்தி எடுத்த எங்களின் கண்களில், கண்ணீர்த் திரை அப்போது வழிந்தது நிஜம். உங்களின் ஒவ்வொரு பிறந்த நாளிலும் ஊருக்கே சோறு போட்டவர்கள், 'உள்ளே வராதே' என்று விரட்டி அடிக்கப்பட்டோம்.

அதே மண்டபத்தில் நடிகர் பிரபுவின் மகன் கல்யாணம். திருமணத்துக்கு முதல் நாள் ரசிகர்களை மண்டபத்துக்கு அழைத்து, மணமக்களை அறிமுகப்படுத்தி விருந்து கொடுத்தார். அந்த பாசத்தை உங்களிடம் நாங்கள் எதிர்பார்த்தது தவறா? ரசிகன் கட்டும் தோரணம் வேண்டும்... கட்-அவுட் வேண்டும்... டிக்கெட் காசு வேண்டும்... நாங்கள் மட்டும் வேண்டாமா? பெரிய பெரிய வி.ஐ.பி-க்களோடு எங்களைச் சேர்த்து வைத்து வரவேற்க வேண்டாம்... உங்கள் குடும்பத்தின் இந்த சந்தோஷ நிகழ்ச்சியை முன்னிட்டு எங்களுக்கென்று தனியாக ஓரிரு மணி நேரம் நீங்கள் ஒதுக்கக் கூடாதா? மேடைகளிலும், அறிக்கைகளிலும் உங்களைத் தூற்றி நகையாடியவர்களுக்குக்கூட நேரில் போய் பத்திரிகை வைத்தீர்களே... தூஷித்தவர்களுக்கு விருந்து வைத்து போஷிக்கிறீர்கள்...... உங்களை வாரி அணைத்தவர்களை வாசலுக்கு வெளியே நிறுத்தலாமா?

ஐந்து ஆண்டுகளுக்கு ஒரு முறை தேர்தல் வரும். நீங்கள் திடீரென்று விமான நிலையத்தில் ஸ்டைலாக நின்றுகொண்டு, 'இந்தக் கட்சிக்கு ஓட்டுப் போடு' என்று போஸ் கொடுத்துவிட்டுப் பறந்துவிடுவீர்கள். உங்கள் வார்த்தையை உயிராய் சுமந்து ஓடியாடி உழைப்போம். அரசியல்வாதிகள் எங்களைத் தேர்தல் வேலைகளுக்குப் பயன்படுத்திக்கொண்டு, கறிவேப்பிலையாகத் தூக்கி வீசிவிடுவார்கள். ஒரு தடவை தி.மு.க-வை ஆதரிக்கச் சொல்வீர்கள். அடுத்த தரம், ஜெயலலிதா வீட்டில் சிரித்துப் பேசிக்கொண்டு இருக்கும் போட்டோ ரிலீஸ் ஆகும். எது சொன்னால் என்ன... மகுடிக்குக் கட்டுப்பட்ட பாம்பாக ஆடி, கடைசியில் சொந்தக் காசில் சூடு வைத்துக்கொள்வோம்!

நிதானமாக யோசித்தால், ஒன்று புரிகிறது... நீங்கள் தெளிவினும் தெளிவு. உங்கள் ஒவ்வொரு படம் வரும்போதும், ரசிகர்களின் மனசைக் கரைத்துவிடுவீர்கள். கடந்த முறை 'குசேலன்' படம் ஓடத் திட்டமிட்டு, கரிசனம் காட்டித் திடீரென ராகவேந்திரா மண்டபத்துக்கு அழைத்து, 'என்னையும் ரசிகர்களையும் பிரிக்க முடியாது.' என்று சொல்லி, கோடம் பாக்கத்தையே கொடைக்கானல் ஆக்கினீர்கள்! ஆனால், ஒரு படம் ஓகோவென ஓடினால் நன்றி சொல்ல அழைத்தது உண்டா? வெற்றிச் செய்தி காதில் விழுந்ததுமே இமயமலையில் கால்வைத்து விடுவீர்கள்!

உங்களை கேவலமாகத் திருமாவளவன் வசை பாடியபோது, கோபமாகி எதிர்த்தோம். விளைவாக, கட்சியினரால் தாக்கப்பட்டு, மருத்துவமனையில் இருந்தோம். நீங்கள் ஒரு வார்த்தையாவது 'என்னாச்சு?' என்று கேட்டதில்லை. இன்று வரை பகை நெருப்புபற்றி எரிகிறது எங்களுக்குள். ஆனால், பெரியவர்கள் ஒன்று சேர்ந்துவிட்டீர்கள். திருமாவின் வீடு தேடி, திருமண அழைப்பு தருகிறீர்கள். ஆனால், அன்று எங்களை அடித்தவர்கள், இன்று மறுபடியும் எங்களைப் பார்த்து மிகக் கேவலமாகச் சிரித்தபடி 'எங்க பவர் புரியுதா?' என்று வாய் கூசாமல் கமென்ட் அடிக்கும் போது உயிரோடு போட்டுச் சிதைப்பது போல் இருக்கிறதே தலைவா!

'பாபா' படம் வந்தபோது, வட மாவட்டங்களில் கலவரம் தலைவிரிக்க... பா.ம.க-வினர் அரங்குகளில் படப் பெட்டிகளையே தூக்கினர். தடுத்த எங்களுக்கு அடி, உதை... ரத்தக் கசிவு நின்றாலும், வடுக்கள் இன்னும் உடலில்! இப்போது நீங்களோ அன்புமணி இல்லம் தேடிப் போய் அழைப்புவைத்து அளவளாவுகிறீர்கள்! 'பகையைப் பாராட்டாத பரந்த உள்ளம்' என்றும் 'நாகரிகம் அறிந்த நல்ல மனிதர்' என்ற பெயர்கள் உங்களுக்குக் கிடைக்கலாம்... ஆனால், காயம்பட்ட எங்களை மட்டும் சுத்தமாகப் புறக்கணிக்கும்போது நெஞ்சில் ரத்தக் கண்ணீர் வடிகிறதே!

எங்களைப் பார்த்து வளர்ந்த விஜய காந்த் ரசிகர்கள்கூட கரை வேட்டி கட்டிக்கொண்டு, எங்களை ஏதோ காயலான் கடை பொருள்போல ஏளனமாகப் பார்ப்பதை எப்படித் தாங்கிக்கொள்ள?

எவ்வளவு அடிச்சாலும் தாங்கிக் கொண்டு திரும்பத் திரும்ப உங்கள் பின்னால் இன்னும் எத்தனை நாளைக்கு நாங்கள் ஓடி வர முடியும்? காலம் எல்லாம் தாங்கிக்கொண்டு சும்மா இருக்க எங்களுக்கு 'எந்திர' இதயம் இல்லையே! அது ரத்தமும் சதையினாலும் அல்லவா ஆனது?

தயவுசெய்து புரிந்துகொள்ளுங்கள் தலைவா!

பி.கு. ஒரு ரஜினி ரசிகன் எழுதியது. நான் படித்ததில் பிடித்தது.

அப்படி என்னதான் வேலை பார்ப்பீங்க ?

அப்படி என்னதான் வேலை பார்ப்பீங்க ?"
நியாயமான ஒரு கேள்வி....! -

-
"ஏம்பா இந்த கம்ப்யூட்டர் படிச்சவங்க எல்லாம் நிறைய சம்பளம்
வாங்கிட்டு, பந்தா பண்ணிட்டு ஒரு தினுசாவே அலையுறீங்களே? அப்படி என்னதான் வேலை பார்ப்பீங்க ?

-

நியாயமான ஒரு கேள்வியை கேட்டார் எனது அப்பா.

-

நானும் விவரிக்க ஆரம்பிதேன்.
-
"வெள்ளைகாரனுக்கு எல்லா வேலையும் சீக்கிரமா முடியணும்.
அதே மாதிரி எல்லா வேலையும் அவனோட வீட்டுல இருந்தே செய்யணும்.
இதுக்காக எவ்வளவு பணம் வேணுமானாலும் செலவு செய்ய தயாரா இருக்கான்."
-

"அது சரி பல்லு இருக்குறவன் பக்கோடா சாப்பிடுறான்".

"இந்த மாதிரி அமெரிக்கால்-ல, இங்கிலாந்து-ல இருக்குற Bank,
இல்ல எதாவது கம்பெனி, "நான் செலவு செய்ய தயாரா இருக்கேன். எனக்கு இத செய்து கொடுங்கனு கேப்பாங்க.
இவங்கள நாங்க "Client"னு சொல்லுவோம்.

-

"சரி"

-
இந்த மாதிரி Client-அ மோப்பம் பிடிக்குறதுக்காகவே எங்க பங்காளிக கொஞ்ச பேர அந்த அந்த ஊருல உக்கார வச்சி இருப்போம். இவங்க பேரு "Sales Consultants, Pre-Sales Consultants. ...".

இவங்க போய் Client கிட்ட பேச்சுவார்த்தை நடத்துவாங்க.

காசு கொடுகுறவன் சும்மாவா கொடுப்பான்?

ஆயிரத்தெட்டு கேள்வி கேப்பான். உங்களால இத பண்ண முடியுமா?
அத பண்ண முடியுமான்னு அவங்க கேக்குற எல்லாம் கேள்விக்கும், "முடியும்"னு பதில் சொல்றது இவங்க வேலை.

"இவங்க எல்லாம் என்னப்பா படிச்சுருபாங்க"?
-

"MBA, MS-னு பெரிய பெரிய படிபெல்லாம் படிச்சி இருப்பாங்க."

-

"முடியும்னு ஒரே வார்த்தைய திரும்ப திரும்ப சொல்றதுக்கு எதுக்கு MBA படிக்கணும்?" –

-

அப்பாவின் கேள்வியில் நியாயம் இருந்தது.

-

"சரி இவங்க போய் பேசின உடனே client project கொடுத்துடுவானா?"

-

"அது எப்படி? இந்த மாதிரி பங்காளிக எல்லா கம்பெனிளையும் இருப்பாங்க. 500 நாள்ல முடிக்க வேண்டிய வேலைய 60 நாள்ள
முடிச்சு தரோம், 50 நாள்ல முடிச்சு தரோம்னு பேரம் பேசுவாங்க. இதுல யாரு குறைஞ்ச நாள சொல்றாங்களோ அவங்களுக்கு ப்ராஜெக்ட் கிடைக்கும்"
"500 நாள்ல முடிக்க வேண்டிய வேலைய 50 நாள்ல எப்படி முடிக்க முடியும்? ராத்திரி பகலா வேலை பார்த்தாலும் முடிக்க முடியாதே?"

-

"இங்க தான் நம்ம புத்திசாலித்தனத்த நீங்க
புரிஞ்சிக்கணும். 50 நாள்னு சொன்ன உடனே client சரின்னு சொல்லிடுவான்.

ஆனா அந்த 50 நாள்ல அவனுக்கு என்ன வேணும்னு அவனுக்கும் தெரியாது, என்ன செய்யனும்னு நமக்கும் தெரியாது.
இருந்தாலும் 50 நாள் முடிஞ்ச பிறகு ப்ரோஜெக்ட்னு ஒண்ண நாங்க deliver பண்ணுவோம். அத பாத்துட்டு "ஐயோ நாங்க கேட்டது இதுல்ல, எங்களுக்கு இது வேணும், அது வேணும்னு" புலம்ப ஆரம்பிப்பான்.


-

"அப்புறம்?" - அப்பா ஆர்வமானார்.

-

"இப்போ தான் நாங்க நம்பியார் மாதிரி கைய பிசஞ்சிகிட்டே "இதுக்கு நாங்க CR raise பண்ணுவோம்"னு சொல்லுவோம்.

-
"CR-னா?"

-
"Change Request. இது வரைக்கும் நீ கொடுத்த பணத்துக்கு நாங்க வேலை பார்த்துட்டோம். இனிமேல் எதாவது பண்ணனும்னா எக்ஸ்ட்ரா பணம் கொடுக்கணும்"னு சொல்லுவோம். இப்படியே 50 நாள் வேலைய 500 நாள் ஆக்கிடுவோம்."

-
அப்பாவின் முகத்தில் லேசான பயம் தெரிந்தது.

"இதுக்கு அவன் ஒத்துபானா?"

-
"ஒத்துகிட்டு தான் ஆகணும்.

முடி வெட்ட போய்ட்டு, பாதி வெட்டிட்டு வர முடியுமா?"

-

"சரி ப்ராஜெக்ட் உங்க கைல வந்த உடனே என்ன பண்ணுவீங்க?"

-

"முதல்ல ஒரு டீம் உருவாக்குவோம்.
இதுல ப்ராஜக்ட் மேனேஜர்னு ஒருத்தர் இருப்பாரு. இவரது தான் பெரிய தலை.
ப்ராஜெக்ட் சக்சஸ் ஆனாலும், ஃபெயிலியர் ஆனாலும் இவரு தான் பொறுப்பு."

-

"அப்போ இவருக்கு நீங்க எல்லாரும் பண்ற வேலை எல்லாம் தெரியும்னு சொல்லு."
-

"அதான் கிடையாது.

இவருக்கு நாங்க பண்ற எதுவுமே தெரியாது."

"அப்போ இவருக்கு என்னதான் வேலை?" –
-

அப்பா குழம்பினார்.

-

"நாங்க என்ன தப்பு பண்ணினாலும் இவர பார்த்து கைய நீட்டுவோம். எப்போ எவன் குழி பறிப்பான்னு டென்ஷன் ஆகி டயர்ட் ஆகி டென்ஷன் ஆகுறதுதான் இவரு வேலை."
-
"பாவம்பா"

-
"ஆனா இவரு ரொம்ப நல்லவரு.
எங்களுக்கு எந்த பிரச்னை வந்தாலும் இவரு கிட்ட போய் சொல்லலாம்."

-

"எல்லா பிரச்னையும் தீர்த்து வச்சிடுவார?"
-

"ஒரு பிரச்சனைய கூட தீர்க்க மாட்டாரு.
நாங்க என்ன சொன்னாலும் தலையாட்டிகிட்டே உன்னோட பிரச்னை
எனக்கு புரியுதுனு சொல்றது மட்டும் தான் இவரோட வேலை."

-
"நான் உன்னோட அம்மா கிட்ட பண்ற மாதிரி?!"

"இவருக்கு கீழ டெக் லீட், மோடுல் லீட், டெவலப்பர், டெஸ்டர்னு நிறைய அடி பொடிங்க இருப்பாங்க."

-
"இத்தனை பேரு இருந்து, எல்லாரும் ஒழுங்கா வேலை செஞ்சா வேலை ஈஸியா முடிஞ்சிடுமே?"

-

"வேலை செஞ்சா தானே? நான் கடைசியா சொன்னேன் பாருங்க... டெவலப்பர், டெஸ்டர்னு, அவங்க மட்டும் தான் எல்லா வேலையும் செய்வாங்க. அதுலையும் இந்த டெவலப்பர் வேலைக்கு சேரும் போதே "இந்த குடும்பத்தோட மானம், மரியாதை உன்கிட்ட தான் இருக்குனு" சொல்லி, நெத்தில திருநீறு பூசி அனுப்பி வச்ச என்னைய மாதிரி தமிழ் பசங்க தான் அதிகம் இருப்பாங்க."

-

"அந்த டெஸ்டர்னு எதோ சொன்னியே?
அவங்களுக்கு என்னப்பா வேலை?"
-

-

"இந்த டெவலப்பர் பண்ற வேலைல குறை கண்டு பிடிக்கறது இவனோட வேலை.

-

புடிக்காத மருமக கை பட்டா குத்தம்,
கால் பட்டா குத்தம்கறது மாதிரி."

"ஒருத்தன் பண்ற வேலைல குறை கண்டு பிடிகுறதுக்கு சம்பளமா? புதுசா தான் இருக்கு. சரி இவங்களாவது வேலை செய்யுராங்களா. சொன்ன தேதிக்கு வேலைய முடிச்சு கொடுத்துடுவீங்கள்ள?

-

"அது எப்படி..? சொன்ன தேதிக்கு ப்ராஜக்டை முடிச்சி கொடுத்தா, அந்தக் குற்ற உணர்ச்சி எங்க வாழ்கை முழுவதும் உறுத்திக்கிட்டு
இருக்கும். நிறைய பேரு அந்த அவமானத்துக்கு பதிலா தற்கொலை
செய்துக்கலாம்னு சொல்லுவாங்க"

"கிளையன்ட் சும்மாவா விடுவான்? ஏன் லேட்னு கேள்வி கேக்க மாட்டான்?"

-

"கேக்கத்தான் செய்வான். இது வரைக்கும் டிமுக்குள்ளையே காலை வாரி விட்டுக்கிட்டு இருந்த நாங்க எல்லாரும் சேர்ந்து அவன் காலை வார ஆரம்பிப்போம்."

-
"எப்படி?"

-

"நீ கொடுத்த கம்ப்யூட்டர்-ல ஒரே தூசியா இருந்துச்சு. அன்னைக்கு டீம் மீட்டிங்ல வச்சி நீ இருமின, உன்னோட ஹேர் ஸ்டைல் எனக்கு புடிகலை." இப்படி எதாவது சொல்லி அவன குழப்புவோம்.

அவனும் சரி சனியன எடுத்து தோள்ல போட்டாச்சு, இன்னும் கொஞ்ச நாள் தூங்கிட்டு போகட்டும்னு விட்டுருவான்".

-

"சரி முன்ன பின்ன ஆனாலும் முடிச்சி கொடுத்துட்டு கைய கழுவிட்டு வந்துடுவீங்க அப்படித்தான?"

-

"அப்படி பண்ணினா, நம்ம நாட்டுல பாதி பேரு வேலை இல்லாம தான் இருக்கணும்."

-

"அப்புறம்?"

-

"ப்ராஜக்டை முடிய போற சமயத்துல நாங்க எதோ பயங்கரமான ஒண்ண பண்ணி இருக்குறமாதிரியும், அவனால அத புரிஞ்சிக்க கூட முடியாதுங்கற மாதிரியும் நடிக்க ஆரம்பிப்போம்."

-
"அப்புறம்?"

-

"அவனே பயந்து போய்,
"எங்கள தனியா விட்டுடாதீங்க. உங்க டீம்-ல ஒரு ஒண்ணு, ரெண்டு பேர உங்க ப்ரொஜெக்ட பார்த்துக்க சொல்லுங்கன்னு"
புது பொண்ணு மாதிரி புலம்ப ஆரம்பிச்சிடுவாங்க."

இதுக்கு பேரு "Maintenance and Support".
இந்த வேலை வருஷ கணக்கா போகும்.

"ப்ராஜக்ட் அப்படிங்கறது ஒரு பொண்ண கல்யாணம் பண்ணி வீட்டுக்கு கூட்டிட்டு வர்றது மாதிரி.
தாலி கட்டினா மட்டும் போதாது, வருஷ கணக்கா நிறைய செலவு செஞ்சு பராமரிக்க வேண்டிய விசயம்னு" இப்போ தான் கிளைன்டுக்கு புரிய ஆரம்பிக்கும்.

-

"எனக்கும் எல்லாம் புரிஞ்சிடுப்பா."

அப்பா தெளிவாகி விட்டார்

அன்புடன்
தங்கராசு ராமசாமி